dinsdag 27 maart 2012

Quality Time

Gezellig, een heel weekend oma op bezoek! M'n moeder kwam vrijdag aan en is tot maandag gebleven, feest! M'n vader was namelijk een paar dagen wintersporten met vrienden. Dus m'n moeder had een goed excuus om drie dagen lang naar Assen te komen. Oh en ze vond het zo erg, het hele weekend Mees voor zich zelf.... Wat hebben die twee van elkaar genoten. Gekroeld, gezwommen, gespeeld en gegierd van het lachen. Zo leuk die twee.






Vrijdag zijn we lekker gaan lunchen op een terrasje in de zon. Zaterdag heerlijk met de hond gewandeld in het bos, even naar de markt geweest om 's avonds weer een culinair hoogstandje klaar te maken zoals alleen mijn moeder dat kan. Een vriendin kwam onverwachts langs en is 's avonds gezellig blijven eten. Mees lag op bed, Rob stond aan het luik dus we hadden een echte meidenavond. Zondag naar babyzwemmen. Lag ik daar in het water... Helemaal voor niks, want oma vond het veel te leuk om met Mees in het water te spetteren en te spatteren. Echt oma-kleinzoon-quality-time!
 

Oh en mam, bedankt voor alle poepluiers die je voor me hebt verschoond (ja, die zijn niet niks, Mees krijgt tandjes dus hij heeft Spuitluiers, en als ik zeg spuitluiers dan bedoel ik ook echt dikke vette spuitluiers met hoofdletter S!), het heerlijke eten dat je hebt gekookt, de hond die je hebt uitgelaten en de goede gesprekken. Je bent een top (o)ma(ma)!

Wil je deze blog volgen? Vul dan links op de pagina je mailadres in bij 'follow by e-mail'.Vind je dit een leuk bericht? Deel 'm dan door op onderstaande linkjes te klikken!

donderdag 15 maart 2012

After-vakantie-dip

Lekker op vakantie met ons gezinnetje. Eigenlijk voor het eerst. We hebben al wel een keertje proef gedraaid met twee dagen Vlieland. Maar dit is echt vakantie vakantie. Een weekje wintersport in Italië. Die kleintjes mogen natuurlijk niet te lang in de maxicosi dus was de overweging om te gaan vliegen. Ben ik blij dat we toch besloten hebben te gaan rijden! Ik gok dat we anders voor zo'n bescheiden 30 kg overgewicht hadden mogen afrekenen. Zooooooveeeeel spullen hadden we bij ons. Al die skiekleding, ski's, skieschoenen, jassen, tassen, babyspullen, kinderwagen, kleertjes, luiers, potjes, flesjes. Pfffff, zal ik nog even doorgaan?




Weet je wat het is? Je neemt alles dubbel mee, gewoon om niks te kort te komen. Dus extra luiers, dubbele potjes, twee slaapzakjes, extra flesvoeding, potjes, pannetjes en natuurlijk ALLE kleertjes voor het geval dat... De auto dus helemaal bomvol geladen, klaar voor de lange trip. 

Wat ga je in vredesnaam doen op wintersport? Ik hoor het je denken. Nou ik kan je zeggen dat we een top vakantie hebben gehad. Heerlijk met heel veel gezellige mensen. Mees werd met veel bombarie onthaald op zijn eerste vakantiedag, polonaise achter de kinderwagen, hilarisch! 





Ik heb de hele week niet geskied, maar dat kan me helemaal niks schelen want ik had Mees lekker de hele week voor mezelf. Iedere dag zijn we samen gaan zwemmen, wandelen en relaxen op een terrasje. Als 's middags dan m'n telefoon ging: 'joehoe, waar ben je wij komen naar beneden!'. Had ik stiekem zoiets van, hè jammer, mijn Meestijd is alweer voorbij... Dat is het leuke van vakantie. Natuurlijk ben je thuis ook wel eens een hele dag met je kind, maar dan heb je toch altijd allerlei verplichtingen. Boodschappen halen, huishouden, nog even dat mailtje afhandelen en als het hotel belt: ' ja klopt ik ben vrij, nee hoor geen probleem, verbind maar door'. Dus nooit 100% Meestijd. En nu lekker wel, de dagen konden mij niet lang genoeg duren. Logisch want ik heb natuurlijk ook het leukste, liefste en gezelligste kind dat je je maar kan wensen :-) Zo'n omaatjes-vakantie is wel aan mij besteed! 








Maar nu, back to reality. We zijn inmiddels alweer anderhalve week thuis. Weet je wat nou het nadeel is van op vakantie gaan? Dat je na een weekje weg meteen weer met je neus in de boter valt. BAM, stapels werk liggen alweer op je te wachten. Daarbij zijn we meteen begonnen met een dieet. Dat after-zwangerschaps-sportklasje is leuk hoor. Maar een uur in de week stelt natuurlijk helemaal niks voor. Die kilo's moeten eraf, chagrijnig word ik ervan... Zo'n ander halve week na m'n vakantie ben ik het vakantiegevoel alweer volledig kwijt. Sterker nog, ik vrees dat ik momenteel in een zware after-vakantie-dip zit. Weg Meestijd, weg heerlijk eten, weg rust, weg vakantiegevoel. Zucht... Gelukkig bijna lekker weekend, god wat ben ik daar aan toe!

woensdag 22 februari 2012

De eerste keer


Tja, het moest er keer van komen... Op pad zonder Mees. En dan bedoel ik niet een avondje op stap ofzo. Nee gewoon diehard een paar dagen weg. Heel enthousiast heb ik ons twee maanden geleden ingeschreven voor een zakelijk reisje naar Berlijn, Dresden en Leipig. Gaaf, een BMW fabriek bezoeken helemaal leuk, wij gaan mee! Ik dacht: al die dramaverhalen over je kind voor het eerst achter laten, dat overkomt mij niet... 

Nou dat viel even vies tegen! De avond voor dat we weggingen realiseer je je opeens dat je echt weg gaat. Je baby waarmee je al sinds hij in je buik zit bent verbonden. De baby waar je in zo'n korte tijd zoveel van houdt. En noem me een dramaqueen, maar weet je wat ik het ergste vond? Het idee dat Rob en ik samen op stap gaan met het risico dat ons misschien iets overkomt en we nooit meer terug komen. Dat betekent dat ons kind alleen, zonder ouders moet opgroeien. Shit, dat is heftig! Ik had Mees op bed gelegd en toen begon ik met malen. Ik had heel sterk de drang om iets van onszelf achter te laten. Hij moet weten dat ik van hem hou! Dus ik heb een brief geschreven. Een brief speciaal voor Mees, waar ik hem schrijf hoeveel ik van hem hou en dat waar ik ook ben, ik toch altijd bij hem ben. En dat hij maar naar de sterren hoeft te kijken en ziet hoe ontelbaar veel dat er zijn. Dat iedere keer als hij naar de hemel kijkt hij er aan herinnert wordt dat ik ontelbaar verschrikkelijk veel van hem hou. En dat hij moet weten dat hij door alle mensen om ons heen met zoveel liefde is ontvangen, dat ik zeker weet dat er altijd iemand voor hem zal zijn. Waar papa en mama ook zijn. Verschrikkelijk, de tranen rolden over m'n wangen terwijl ik de brief schreef Het is ongelofelijk wat een emotie je moedergevoelens veroorzaken. Zelfs terwijl ik schrijf schiet ik weer vol.

Na het afscheid 's ochtends voor vertrek moest Rob me er echt even aan herinneren dat we wel echt iets heel leuks zouden gaan doen. Welliswaar om te netwerken en nieuwe mensen te leren kennen, maar ook voor het eerst weer met z'n tweetjes! De muziek ging aan en we hebben samen heel de weg keihard gezongen. Heerlijk, de weg was leeg, we hadden een top auto (ja want als je mee gaat met een BMW reis wordt het wel zo gewaardeerd als je in een BMW komt... Thanks to Möller Autoschade zaten we er meer dan comfortabel bij!) en een heerlijke playlist. Uiteraard kwamen ook nog even de nummertjes van ons trouwen voorbij en dan kan je je zo lekker gelukkig voelen, ken je dat?









Echt, dit is het aller aller mooiste liedje voor iedereen die mama is. M'n moeder heeft dit nummer ooit van opa gekregen, ik kreeg het op mijn bruiloft van mijn vader en moeder en ik geef het nu aan Mees. Luister en huiver naar deze tranentrekker. Kippenvel!


Berlijn was top. We zijn naar de Classic Remise geweest (echt een must als je een autoliefhebber bent), geborreld op de Fernsehturm, veel bezienswaardigheden bekeken, een natuurlijk een heerlijke Berliner curryworst gegeten bij de KaDeWe. I will definitly will be back om te shoppen in de KaDeWe het grootste warenhuis van Europa (vergelijkbaar met Harrods in Londen), zeer de moeite waard!


Toch even naar huis bellen (Mees bleef bij opa en oma slapen). Ik kreeg heerlijke berichten. ‘ Oh, het is zo'n moppie, hij is zo gezellig, hij is zo zoet’. ‘Wil je hem even aan de telefoon?’ Dat doe ik ook wel eens, gewoon voor de leuk, hup telefoon aan Mees z'n oor maar dan gebeurt er natuurlijk helemaal niks. Tot dat ik hem aan de lijn had, ik ging tegen hem praten en hij kletste terug! Ja, toeval zou je zeggen. Nou dat interesseert me helemaal niks. Mees had hele verhalen. ‘Oh hij reageert echt op je stem!’ zei m'n moeder. En dat is het enige wat je dan even wil horen. Ik kan je vertellen, daar gaat je moederhart echt sneller van kloppen!

Dag twee waren we in Dresden, de Frauenkirche beklommen, mooooooi! En Dresden heeft een heerlijk sfeertje, daar wil ik nog wel een keer naar toe. We hadden twee 'vrije' uurtjes, dus we zijn even een gezellig tentje ingedoken. We zaten lekker aan de wijn en de tapas, goed gesprek, goed gezelschap, helemaal leuk. Gaat er een tafel naast ons zitten met een baby. Dat wil je dus echt niet als je je eigen kind moet missen! Die baby was maar een paar maandjes ouder dan Mees en hij zat met me te flirten joh! Nou dan wil je echt heel graag naar huis, je mist je eigen kind dan zo... 

Maar ik hoefde nog maar een dagje, en het was het dubbel en dwars waard. Wat bijzonder zeg zo'n autofabriek, je weet echt niet wat je ziet! 

                             
Maar het allerleukste van het hele tripje is het thuis komen. Toen hij ons voor het eerst weer zag kon hij niet stoppen met lachen. Ons lieve ventje, gelukkig zijn we weer compleet!


Wil je deze blog volgen? Klik dan hier of vul links op de pagina je mailadres in bij 'follow by e-mail' Vind je dit een leuk bericht? Deel 'm dan door op onderstaande linkjes te klikken!

vrijdag 10 februari 2012

Babynorit en poepscheppen

Ik ben echt helemaal gesloopt. Gewoon moe tot op het bot, ken je dat? En waarom? Tja... toch misschien nog niet helemaal de oude. Ik doe net zoveel werk maar dan wel in veel minder uur. En het nadeel is dat je dan vooral bezig bent met de 'moetjes'. En van moetjes krijg ik geen energie. Nieuwe leuke dingen bedenken, uitwerken en opzetten. Dingen die ten goede komen van de kwaliteit, service en nieuwe gasten werven. Dat vind ik leuk. Maar ja vooralsnog heb ik daar geen tijd voor. Dingen die moeten, die moeten nou eenmaal.

Daarbij komt dat Mees al sinds maandag aan de dunne is. Arme kleine, om de twee uur een nieuwe luier en zulke verschrikkelijke rode billetjes... Inprincipe had hij nergens last van, doktersadvies: beetje extra water in de fles. Zoiets als babynorit bestaat niet. Maar woensdagavond was Mees toch erg huilerig voor zijn doen. En toen gingen we de nacht in. Jeeeetje wat duurde die nacht lang... Om de twee uur een schone luier, want meneer houdt niet van slapen in een vieze broek. Maar toen was Mees het ook zat. Hij had pijn in z'n billen en nog veel meer pijn in z'n buikje. Ontroostbaar was hij. Slaapdronken als we inmiddels waren gaven we hem een extra fles. Nu zal hij vast lekker door slapen tot morgenochtend. Ja toedeloe, niet dus. Om vijf uur was er geen houden meer aan, zo verdrietig was Mees. Dan maar lekker bij papa en mama tussenin. Lekker tegen elkaar aan vielen Mees en Rob in slaap. Ja, die mannen wel, maar ik slaap toch niet heel relaxed naast die kleine. Je bent alert op iedere ademhaling, beweging en geluidje.

In m'n vorige blog schreef ik over m'n after-zwangerschap-yoga klasje en dat deze op zaterdagochtend gegeven werd. Foutje, de les was donderdagochtend. Ja precies, na die verschrikkelijke nacht! Oh en ja het lesje begint om negen uur. Echter moest ik er al om half negen zijn voor een intake. Ik moest mezelf m'n bed uit sleuren. Sporten is al niet m'n favoriet, laat staan na een toch-al-weinig-energie-gebroken-nacht. Wat een straf!

Ik werd pas een kwartier laten geholpen. Shit, had ik mooi nog een kwartiertje langer kunnen blijven liggen. Maar ik moet zeggen, het was het zeker waard. Tijdens de intake nam ze uitgebreid de bevalling en de persoonlijke klachten door. Ook wordt er een echo gemaakt van je rug, buik en bekkenspieren + stand. Op basis daarvan wordt een training samengesteld, welke je met andere mama's (die allemaal hun eigen programma volgen) in groepsverband kunt doen. Dus ook nog gezellig!

Eenmaal thuis gekomen was Mees nog steeds niet opgeknapt. Dan toch maar even langs de dokter. Voor het eerst met Mees eigelijk, stiekem best spannend. Maar die kleine vond het weer eens prima. Hij stal de show toen de dokter aan z'n buikje ging voelen. Zo gezellig vond hij het bij de dokter. Zoals ik al zei, geen babynorit maar wel even een monster nemen van z'n poep.

Nou ik hoefde niet lang te wachten. Hij lag lekker even met z'n blote billetjes op de bank (op een groot kleed, plas en poep vrij) want dat helpt tegen rode billetjes. Nog geen twee seconde draai ik me om en plast hij alles onder, en natuurlijk precies naast het kleed. Ik pak Mees snel op om te zorgen dat hij niet nog meer troep maakt. En je raadt het al, daar ging hij... Aan de dunne... Op m'n broek! Op m'n bank! Op het kleed! Ach, het maakte het poep scheppen wel lekker makkelijk, ik kon het zo overal afschrapen. Heerlijk.

Nu vijf dagen later is hij nog steeds aan de dunne. We hebben er een pak Pampers doorheen gejaagd, en m'n nieuwe bijnaam is mama poep. Straks even ontspannen bij vrienden eten. Joost pingde net of ik een wijntje lustte bij het eten. Oh ja hoor Joost, doe maar een fles. Ik ben er aan toe!




Wil je deze blog volgen? Vul dan links op de pagina je mailadres in bij 'follow by e-mail' Vind je dit een leuk bericht? Deel 'm dan door op onderstaande linkjes te klikken!

woensdag 1 februari 2012

Helemaal zat die kilo's!

Oké, ik ben het zat. Zat die extra 'zwangerschaps' kilo's, zat die flubber buik. Ik wil m'n oude figuur terug! En wel nu, NU! En dan nog liever 2 kilootjes minder dan voorheen. Want het is zoooo confronterend.

Ik ging namelijk met mijn moeder naar een hipperdepip feestje, KimmiSecretS. Helemaal zin in. Alleen m'n outfit moest ik nog even regelen. De dresscode was Glamorous Gold & Black tie. Nou ik heb een hoop in m'n kast, maar op deze dresscode is mijn garderobe niet geheel ingericht. Missie: glimmend sexy jurkje. Nou, ik kan je wel vertellen, de winkel die dit in het hoge Noorden verkoopt heb ik nog niet gevonden. Gelukkig hebben we dan altijd nog theoutnet.com. Voor de zekerheid twee jurkjes besteld, dan zit er vast een goede tussen. Ja, zou je zeggen, ideaal toch? Jazeker, behalve als de koerier het opgegeven adres niet kan vinden en je op vrijdagmiddag 18uur nog steeds geen pakketje hebt terwijl om 20u het feestje begint. PANIEK!! M'n zusje d'r kast nog even geplunderd. Ze had nog een leuk glitter jurkje hangen. Kon best vond ik, hij kroop maar een klein beetje op. Maar mijn moeder, eerlijk als ze is, gaf haar ongezouten mening: 'nee kan je echt niet hebben hoor, daar ben je nog veel te zwaar voor'. Thanks mam.

Thank God was het koopavond, dus ik met m'n tong op m'n knieën richting de winkels. Niet meer op gehoopt, maar daar hing hij... Een geweldig jurkje. Perfect! Nu nog passen, ja hij staat, hij zit goed! Alleen die buik, die heupen. Ik word er echt een beetje sip van. Jammer dan, gewoon maar heel de avond m'n buik inhouden. En je gelooft het niet, het jurkje was ook nog eens 70% afgeprijsd. Toch wel weer fijn, gewoon een lekker ouderwetse winkel in plaats van dat online geshop. De Nimes, you saved my life!

En dit is 'm dan, van Marlene Birger, love it!!



Na een top feestje en pijn in m'n buik van het inhouden... kwam Rob weer thuis van z'n tripje naar de Weissensee. Hij ging daar 100km schaatsen en heeft er zelfs 112,5km van gemaakt (zie filmpje - Rob en Rob (andere Rob is mijn schoonvader) komen hier over de finish). Respect! Ik neem me al zo lang voor om te gaan sporten, dan is dit wel erg confronterend. Maar ja, nam ik me voor om naar after-zwangerschapsyoga te gaan. Wordt het alleen gegeven op zaterdagochtend om 9u. Dat is toch gewoon straf?!!! Vorige week nog dacht ik, oké vandaag is de dag. Eerst met Mees naar babyzwemmen, daarna: sporten! Nou ik kan je zeggen, ik vond het babyzwemmen weer een hele onderneming. Dat is een sport ansich!


Maar toen Rob vertelde dat hij wel 5000 calorieën heeft verbrand tijdens het schaatsen was ik er zo klaar mee! Afgelopen zondagavond ben ik richting de fitness te gaan. Ik dacht, lekker rustig. Dan is er toch niemand. Ja mispoes. Het was gewoon druk! Dan wil je natuurlijk niet voor lul staan. Dus misschien, heel misschien ben ik iets over m'n taks gegaan. Maandag viel het nog wel mee, wel iets last van m'n bekken. Maar dinsdag ging ik dood, SPIERPIJN!!! En nog meer last van m'n bekken.

Dan maar straf. Zaterdagochtend after-zwangschapsyoga-clubje here I come.

-Wordt vervolgd-


Wil je deze blog volgen? Vul dan links op de pagina je mailadres in bij 'follow by e-mail' Vind je dit een leuk bericht? Deel 'm dan door op onderstaande linkjes te klikken!

woensdag 25 januari 2012

Poepluiers en olijventapenade

Het echte leven en bloggen, tja… Verlof voorbij, weer volop aan de bak. Ik dacht, dat bloggen doe ik er wel even bij. Joh, ik weet niet eens hoe ik voldoende slaap krijg, laat staan dat ik én werk, én geniet van Mees, én quality time met m’n man doorbreng, én de hond uitlaat, én het huishouden, én leuke dingen doen met vrienden én gezelligheid met m’n familie, oh ja en dan zou ik eigenlijk ook nog moeten sporten. Waar moet ik in vredesnaam de tijd vandaan halen om ook nog ‘even’ te bloggen? Ben blij als ik drie seconden op m’n gat zit!

Iedereen zegt wel dat het even moet wennen, je moet in je ritme komen met zo’n kleintje als je weer gaat werken. En ik moet zeggen – ik ben gevoelsmatig goed op weg. Minder moe, zin om te werken en nieuwe dingen op te pakken en daarnaast zoveel mogelijk leuke dingen proberen te doen. Maar al met al is het een hele klus. Ik had me zo voorgenomen om het bloggen bij te houden, ik had echt wel een aantal dingen die ik jullie niet had willen onthouden zoals:

…Romantiek, wat is dat ook alweer?
Eindelijk een middagje met z’n tweeën gepland. Mees bij de oppas, wij samen lunchen. Gezellig, zonder baby even tijd voor elkaar. Op dat moment bel ik even naar huis om iets te checken. STOM, STOM, STOM, noooooit moeten doen. Ik hoor op de achtergrond Mees helemaal in panier. Huilen, huilen dat ie deed. Ik vroeg aan Berna wat er aan de hand was, ‘is het tijd voor z’n flesje?’ ‘Nee’. Zei Berna, ‘Hij huilt al de hele tijd, ik krijg ‘m maar niet stil’. Eenmaal opgehangen trok ik wit weg. Shit, zit ik hier ‘gezellig’ te lunchen met Rob. Dit voelt zo niet goed… Rob zag het meteen aan m’n gezicht. ‘Je wilt naar huis hè?’ Ik probeerde er nog een beetje omheen te lullen. ‘Nee joh, we hebben net ons eten besteld’. Op dat moment kwamen onze broodjes aan. Nou, ik weet niet hoe snel we die broodjes hebben opgegeten, zijn in de auto gestapt en naar huis gegaan. Eenmaal thuis lag Mees vredig te slapen, natuurlijk, helemaal voor niks naar huis gekomen. ‘Weet je wat schat, vanavond doen we nog een poging’.

’s Avonds lekker het bad vol laten lopen, kaarsjes aan, drankje erbij. Geen telefoons maar wel de babyfoon mee de badkamer in. Mees slaapt eigenlijk altijd ’s avonds vanaf 20.00uur maar je weet nooit. En natuurlijk, je raadt het al. Na 8 keer in en uit bad gestapt te zijn om Mees te troosten en ‘m weer z’n speentje te geven waren we het allebei wel zat. Weet je wat, we kruipen gewoon lekker vroeg in bed. Romantiek, wat is dat ook alweer??


…IK BEN MOEDER
M’n zus was terug in Nederland voor een maandje! Dat moest natuurlijk gevierd worden. Wij ons opgetut (lees Jolique heeft mij opgetut, ik mocht natuurlijk niet mee als een Moeke maar moest wel een beetje als hippe kip,. Gelukkig maar anders steekt het zo af naast m’n altijd trendy zus) en de stad in. Gezellig aan de cocktails en de hele stad doorgecrossed want we moesten en zouden dansen. Ik dacht leuk, man blijft bij Mees, twee zussen op stap, toch eens even peilen of ik nog een beetje in de markt lig. Nou ik weet niet, volgens mij stond er IK BEN MOEDER op m’n voorhoofd geschreven. 0 sjans, beetje jammer… Maaaar we hebben wel een top avond gehad!

Maar nu de reden dat ik toch maar weer een keertje blog. Vanavond ben ik heel spontaan met m’n vriendinnen (lees peettante Mich en peettante Sa) wat gaan eten. Helemaal gezellig, lekker aan de pizza en de pasta. Smaakte prima! Na het eten zat Mees te knetteren op m’n schoot. Heerlijk, een poepbroek. Maar geen aankleedkussen in het toilet. Aangezien ik een beetje moeite heb om midden in een vol restaurant Mees te verschonen vroeg Michelle of ik ergens anders terecht kon. ‘Natuurlijk, wij leggen wel even een aankleedkussen ergens achter neer, we halen u zo even op’. Ik liep mee met het meisje van de bediening en daar lag het aankleedkussen. Een aankleedkussen van badstof, met gele kringen er in en bruine vlekken er op. Gadver! Gelukkig had ik m’n eigen spullen bij me! Terwijl ik Mees z’n grootste poepbroek ever aan het verschonen was (echt verschrikkelijk, het zat op z’n pakje, z’n voeten en uiteindelijk ook op z’n voorhoofd…), komt er een meisje binnen. ‘Hallo, ik kom even wat olijventapenade scheppen hoor’. Wat!?? Die RVS schaal (niet afgedekt!!) zit olijventapenade in voor bij het stokbrood wat vanavond wordt geserveerd. En Mees ligt daar helemaal onder de poep nog geen 20cm bij vandaan. Gadver! Toen het meisje weg was zag ik dat er ook nog een onafgedekte schaal bolognese saus stond. Die had ik net op, slik... Toen de volgende bedieningsmedewerkster binnen kwam zei ik, ‘goh dit is misschien niet helemaal HACCP verantwoord’, ik voelde me echt een beetje opgelaten. ‘Ach’, zegt ze, ‘dat maakt toch helemaal niets uit mevrouw!’. Ik stond even met m’n mond vol tanden (en geloof me dat gebeurt niet zo snel…). Ik zal me gedragen en de naam van het restaurant niet noemen voor dat ze een bezoekje van Rob de Geus van de Smaakpolitie krijgen. Maar ik weet dat ik de volgende keer maar geen tapenade en bolognese saus meer bestel… Doe mij dan maar die Toekan J!



Nou het is me toch gelukt, m’n goede voornemen is dan ook om het bloggen weer op te pakken. Gewoon omdat ik het leuk vind. Mees ligt op bed, Rob is de hort op, de hond is uitgelaten dus ik ga van dit stille momentje mooi gebruik maken om nog 38 e-mails te beantwoorden en een begin te maken aan m’n to-do lijst waar je U tegen zegt. Toedeloe!

Wil je deze blog volgen? Vul dan links op de pagina je mailadres in bij 'follow by e-mail' Vind je dit een leuk bericht? Deel 'm dan door op onderstaande linkjes te klikken!