Dit is geen blog voor Moekes, maar voor hippe hotte mama's.
Even voorstellen, ik ben Magchelina, 26 jaar, getrouwd met Rob, we runnen samen een hotel met 189 kamers en 6 oktober 2011 is ons zoontje Mees geboren. Ik meen zelf te durven beoordelen dat ik tot de laatste categorie mama's behoor en neem jullie mee in het leven van een hotte mama!
Gezellig, een heel weekend oma op bezoek! M'n moeder kwam vrijdag aan en is tot maandag gebleven, feest! M'n vader was namelijk een paar dagen wintersporten met vrienden. Dus m'n moeder had een goed excuus om drie dagen lang naar Assen te komen. Oh en ze vond het zo erg, het hele weekend Mees voor zich zelf.... Wat hebben die twee van elkaar genoten. Gekroeld, gezwommen, gespeeld en gegierd van het lachen. Zo leuk die twee.
Vrijdag zijn we lekker gaan lunchen op een terrasje in de zon. Zaterdag heerlijk met de hond gewandeld in het bos, even naar de markt geweest om 's avonds weer een culinair hoogstandje klaar te maken zoals alleen mijn moeder dat kan. Een vriendin kwam onverwachts langs en is 's avonds gezellig blijven eten. Mees lag op bed, Rob stond aan het luik dus we hadden een echte meidenavond. Zondag naar babyzwemmen. Lag ik daar in het water... Helemaal voor niks, want oma vond het veel te leuk om met Mees in het water te spetteren en te spatteren. Echt oma-kleinzoon-quality-time!
Oh en mam, bedankt voor alle poepluiers die je voor me hebt verschoond (ja, die zijn niet niks, Mees krijgt tandjes dus hij heeft Spuitluiers, en als ik zeg spuitluiers dan bedoel ik ook echt dikke vette spuitluiers met hoofdletter S!), het heerlijke eten dat je hebt gekookt, de hond die je hebt uitgelaten en de goede gesprekken. Je bent een top (o)ma(ma)!
Wil je deze blog volgen? Vul dan links op de pagina je mailadres in bij 'follow by e-mail'.Vind je dit een leuk bericht? Deel 'm dan door op onderstaande linkjes te klikken!
Lekker op vakantie met ons gezinnetje. Eigenlijk voor het eerst. We hebben al wel een keertje proef gedraaid met twee dagen Vlieland. Maar dit is echt vakantie vakantie. Een weekje wintersport in Italië. Die kleintjes mogen natuurlijk niet te lang in de maxicosi dus was de overweging om te gaan vliegen. Ben ik blij dat we toch besloten hebben te gaan rijden! Ik gok dat we anders voor zo'n bescheiden 30 kg overgewicht hadden mogen afrekenen. Zooooooveeeeel spullen hadden we bij ons. Al die skiekleding, ski's, skieschoenen, jassen, tassen, babyspullen, kinderwagen, kleertjes, luiers, potjes, flesjes. Pfffff, zal ik nog even doorgaan?
Weet je wat het is? Je neemt alles dubbel mee, gewoon om niks te kort te komen. Dus extra luiers, dubbele potjes, twee slaapzakjes, extra flesvoeding, potjes, pannetjes en natuurlijk ALLE kleertjes voor het geval dat... De auto dus helemaal bomvol geladen, klaar voor de lange trip.
Wat ga je in vredesnaam doen op wintersport? Ik hoor het je denken. Nou ik kan je zeggen dat we een top vakantie hebben gehad. Heerlijk met heel veel gezellige mensen. Mees werd met veel bombarie onthaald op zijn eerste vakantiedag, polonaise achter de kinderwagen, hilarisch!
Ik heb de hele week niet geskied, maar dat kan me helemaal niks schelen want ik had Mees lekker de hele week voor mezelf. Iedere dag zijn we samen gaan zwemmen, wandelen en relaxen op een terrasje. Als 's middags dan m'n telefoon ging: 'joehoe, waar ben je wij komen naar beneden!'. Had ik stiekem zoiets van, hè jammer, mijn Meestijd is alweer voorbij... Dat is het leuke van vakantie. Natuurlijk ben je thuis ook wel eens een hele dag met je kind, maar dan heb je toch altijd allerlei verplichtingen. Boodschappen halen, huishouden, nog even dat mailtje afhandelen en als het hotel belt: ' ja klopt ik ben vrij, nee hoor geen probleem, verbind maar door'. Dus nooit 100% Meestijd. En nu lekker wel, de dagen konden mij niet lang genoeg duren. Logisch want ik heb natuurlijk ook het leukste, liefste en gezelligste kind dat je je maar kan wensen :-) Zo'n omaatjes-vakantie is wel aan mij besteed!
Maar nu, back to reality. We zijn inmiddels alweer anderhalve week thuis. Weet je wat nou het nadeel is van op vakantie gaan? Dat je na een weekje weg meteen weer met je neus in de boter valt. BAM, stapels werk liggen alweer op je te wachten. Daarbij zijn we meteen begonnen met een dieet. Dat after-zwangerschaps-sportklasje is leuk hoor. Maar een uur in de week stelt natuurlijk helemaal niks voor. Die kilo's moeten eraf, chagrijnig word ik ervan... Zo'n ander halve week na m'n vakantie ben ik het vakantiegevoel alweer volledig kwijt. Sterker nog, ik vrees dat ik momenteel in een zware after-vakantie-dip zit. Weg Meestijd, weg heerlijk eten, weg rust, weg vakantiegevoel. Zucht... Gelukkig bijna lekker weekend, god wat ben ik daar aan toe!
Tja, het moest er keer van komen... Op pad zonder Mees. En dan bedoel ik niet een avondje op stap ofzo. Nee gewoon diehard een paar dagen weg. Heel enthousiast heb ik ons twee maanden geleden ingeschreven voor een zakelijk reisje naar Berlijn, Dresden en Leipig. Gaaf, een BMW fabriek bezoeken helemaal leuk, wij gaan mee! Ik dacht: al die dramaverhalen over je kind voor het eerst achter laten, dat overkomt mij niet...
Nou dat viel even vies tegen! De avond voor dat we weggingen realiseer je je opeens dat je echt weg gaat. Je baby waarmee je al sinds hij in je buik zit bent verbonden. De baby waar je in zo'n korte tijd zoveel van houdt. En noem me een dramaqueen, maar weet je wat ik het ergste vond? Het idee dat Rob en ik samen op stap gaan met het risico dat ons misschien iets overkomt en we nooit meer terug komen. Dat betekent dat ons kind alleen, zonder ouders moet opgroeien. Shit, dat is heftig! Ik had Mees op bed gelegd en toen begon ik met malen. Ik had heel sterk de drang om iets van onszelf achter te laten. Hij moet weten dat ik van hem hou! Dus ik heb een brief geschreven. Een brief speciaal voor Mees, waar ik hem schrijf hoeveel ik van hem hou en dat waar ik ook ben, ik toch altijd bij hem ben. En dat hij maar naar de sterren hoeft te kijken en ziet hoe ontelbaar veel dat er zijn. Dat iedere keer als hij naar de hemel kijkt hij er aan herinnert wordt dat ik ontelbaar verschrikkelijk veel van hem hou. En dat hij moet weten dat hij door alle mensen om ons heen met zoveel liefde is ontvangen, dat ik zeker weet dat er altijd iemand voor hem zal zijn. Waar papa en mama ook zijn. Verschrikkelijk, de tranen rolden over m'n wangen terwijl ik de brief schreef Het is ongelofelijk wat een emotie je moedergevoelens veroorzaken. Zelfs terwijl ik schrijf schiet ik weer vol.
Na het afscheid 's ochtends voor vertrek moest Rob me er echt even aan herinneren dat we wel echt iets heel leuks zouden gaan doen. Welliswaar om te netwerken en nieuwe mensen te leren kennen, maar ook voor het eerst weer met z'n tweetjes! De muziek ging aan en we hebben samen heel de weg keihard gezongen. Heerlijk, de weg was leeg, we hadden een top auto (ja want als je mee gaat met een BMW reis wordt het wel zo gewaardeerd als je in een BMW komt... Thanks to Möller Autoschade zaten we er meer dan comfortabel bij!) en een heerlijke playlist. Uiteraard kwamen ook nog even de nummertjes van ons trouwen voorbij en dan kan je je zo lekker gelukkig voelen, ken je dat?
Echt, dit is het aller aller mooiste liedje voor iedereen die mama is. M'n moeder heeft dit nummer ooit van opa gekregen, ik kreeg het op mijn bruiloft van mijn vader en moeder en ik geef het nu aan Mees. Luister en huiver naar deze tranentrekker. Kippenvel!
Berlijn was top. We zijn naar de Classic Remise geweest (echt een must als je een autoliefhebber bent), geborreld op de Fernsehturm, veel bezienswaardigheden bekeken, een natuurlijk een heerlijke Berliner curryworst gegeten bij de KaDeWe. I will definitly will be back om te shoppen in de KaDeWe het grootste warenhuis van Europa (vergelijkbaar met Harrods in Londen), zeer de moeite waard!
Toch even naar huis bellen (Mees bleef bij opa en oma slapen). Ik kreeg heerlijke berichten. ‘ Oh, het is zo'n moppie, hij is zo gezellig, hij is zo zoet’. ‘Wil je hem even aan de telefoon?’ Dat doe ik ook wel eens, gewoon voor de leuk, hup telefoon aan Mees z'n oor maar dan gebeurt er natuurlijk helemaal niks. Tot dat ik hem aan de lijn had, ik ging tegen hem praten en hij kletste terug! Ja, toeval zou je zeggen. Nou dat interesseert me helemaal niks. Mees had hele verhalen. ‘Oh hij reageert echt op je stem!’ zei m'n moeder. En dat is het enige wat je dan even wil horen. Ik kan je vertellen, daar gaat je moederhart echt sneller van kloppen!
Dag twee waren we in Dresden, de Frauenkirche beklommen, mooooooi! En Dresden heeft een heerlijk sfeertje, daar wil ik nog wel een keer naar toe. We hadden twee 'vrije' uurtjes, dus we zijn even een gezellig tentje ingedoken. We zaten lekker aan de wijn en de tapas, goed gesprek, goed gezelschap, helemaal leuk. Gaat er een tafel naast ons zitten met een baby. Dat wil je dus echt niet als je je eigen kind moet missen! Die baby was maar een paar maandjes ouder dan Mees en hij zat met me te flirten joh! Nou dan wil je echt heel graag naar huis, je mist je eigen kind dan zo...
Maar ik hoefde nog maar een dagje, en het was het dubbel en dwars waard. Wat bijzonder zeg zo'n autofabriek, je weet echt niet wat je ziet!
Maar het allerleukste van het hele tripje is het thuis komen. Toen hij ons voor het eerst weer zag kon hij niet stoppen met lachen. Ons lieve ventje, gelukkig zijn we weer compleet!
Wil je deze blog volgen? Klik dan hier of vul links op de pagina je mailadres in bij 'follow by e-mail' Vind je dit een leuk bericht? Deel 'm dan door op onderstaande linkjes te klikken!
