Poepluiers en olijventapenade

Het echte leven en bloggen, tja… Verlof voorbij, weer volop aan de bak. Ik dacht, dat bloggen doe ik er wel even bij. Joh, ik weet niet eens hoe ik voldoende slaap krijg, laat staan dat ik én werk, én geniet van Mees, én quality time met m’n man doorbreng, én de hond uitlaat, én het huishouden, én leuke dingen doen met vrienden én gezelligheid met m’n familie, oh ja en dan zou ik eigenlijk ook nog moeten sporten. Waar moet ik in vredesnaam de tijd vandaan halen om ook nog ‘even’ te bloggen? Ben blij als ik drie seconden op m’n gat zit!

Iedereen zegt wel dat het even moet wennen, je moet in je ritme komen met zo’n kleintje als je weer gaat werken. En ik moet zeggen – ik ben gevoelsmatig goed op weg. Minder moe, zin om te werken en nieuwe dingen op te pakken en daarnaast zoveel mogelijk leuke dingen proberen te doen. Maar al met al is het een hele klus. Ik had me zo voorgenomen om het bloggen bij te houden, ik had echt wel een aantal dingen die ik jullie niet had willen onthouden zoals:

…Romantiek, wat is dat ook alweer?

Eindelijk een middagje met z’n tweeën gepland. Mees bij de oppas, wij samen lunchen. Gezellig, zonder baby even tijd voor elkaar. Op dat moment bel ik even naar huis om iets te checken. STOM, STOM, STOM, noooooit moeten doen. Ik hoor op de achtergrond Mees helemaal in panier. Huilen, huilen dat ie deed. Ik vroeg aan Berna wat er aan de hand was, ‘is het tijd voor z’n flesje?’ ‘Nee’. Zei Berna, ‘Hij huilt al de hele tijd, ik krijg ‘m maar niet stil’. Eenmaal opgehangen trok ik wit weg. Shit, zit ik hier ‘gezellig’ te lunchen met Rob. Dit voelt zo niet goed… Rob zag het meteen aan m’n gezicht. ‘Je wilt naar huis hè?’ Ik probeerde er nog een beetje omheen te lullen. ‘Nee joh, we hebben net ons eten besteld’. Op dat moment kwamen onze broodjes aan. Nou, ik weet niet hoe snel we die broodjes hebben opgegeten, zijn in de auto gestapt en naar huis gegaan. Eenmaal thuis lag Mees vredig te slapen, natuurlijk, helemaal voor niks naar huis gekomen. ‘Weet je wat schat, vanavond doen we nog een poging’.

’s Avonds lekker het bad vol laten lopen, kaarsjes aan, drankje erbij. Geen telefoons maar wel de babyfoon mee de badkamer in. Mees slaapt eigenlijk altijd ’s avonds vanaf 20.00uur maar je weet nooit. En natuurlijk, je raadt het al. Na 8 keer in en uit bad gestapt te zijn om Mees te troosten en ‘m weer z’n speentje te geven waren we het allebei wel zat. Weet je wat, we kruipen gewoon lekker vroeg in bed. Romantiek, wat is dat ook alweer??

…IK BEN MOEDER

M’n zus was terug in Nederland voor een maandje! Dat moest natuurlijk gevierd worden. Wij ons opgetut (lees Jolique heeft mij opgetut, ik mocht natuurlijk niet mee als een Moeke maar moest wel een beetje als hippe kip,. Gelukkig maar anders steekt het zo af naast m’n altijd trendy zus) en de stad in. Gezellig aan de cocktails en de hele stad doorgecrossed want we moesten en zouden dansen. Ik dacht leuk, man blijft bij Mees, twee zussen op stap, toch eens even peilen of ik nog een beetje in de markt lig. Nou ik weet niet, volgens mij stond er IK BEN MOEDER op m’n voorhoofd geschreven. 0 sjans, beetje jammer… Maaaar we hebben wel een top avond gehad!

Maar nu de reden dat ik toch maar weer een keertje blog. Vanavond ben ik heel spontaan met m’n vriendinnen (lees peettante Mich en peettante Sa) wat gaan eten. Helemaal gezellig, lekker aan de pizza en de pasta. Smaakte prima! Na het eten zat Mees te knetteren op m’n schoot. Heerlijk, een poepbroek. Maar geen aankleedkussen in het toilet. Aangezien ik een beetje moeite heb om midden in een vol restaurant Mees te verschonen vroeg Michelle of ik ergens anders terecht kon. ‘Natuurlijk, wij leggen wel even een aankleedkussen ergens achter neer, we halen u zo even op’. Ik liep mee met het meisje van de bediening en daar lag het aankleedkussen. Een aankleedkussen van badstof, met gele kringen er in en bruine vlekken er op. Gadver! Gelukkig had ik m’n eigen spullen bij me! Terwijl ik Mees z’n grootste poepbroek ever aan het verschonen was (echt verschrikkelijk, het zat op z’n pakje, z’n voeten en uiteindelijk ook op z’n voorhoofd…), komt er een meisje binnen. ‘Hallo, ik kom even wat olijventapenade scheppen hoor’. Wat!?? Die RVS schaal (niet afgedekt!!) zit olijventapenade in voor bij het stokbrood wat vanavond wordt geserveerd. En Mees ligt daar helemaal onder de poep nog geen 20cm bij vandaan. Gadver! Toen het meisje weg was zag ik dat er ook nog een onafgedekte schaal bolognese saus stond. Die had ik net op, slik... Toen de volgende bedieningsmedewerkster binnen kwam zei ik, ‘goh dit is misschien niet helemaal HACCP verantwoord’, ik voelde me echt een beetje opgelaten. ‘Ach’, zegt ze, ‘dat maakt toch helemaal niets uit mevrouw!’. Ik stond even met m’n mond vol tanden (en geloof me dat gebeurt niet zo snel…). Ik zal me gedragen en de naam van het restaurant niet noemen voor dat ze een bezoekje van Rob de Geus van de Smaakpolitie krijgen. Maar ik weet dat ik de volgende keer maar geen tapenade en bolognese saus meer bestel… Doe mij dan maar die Toekan J!

Nou het is me toch gelukt, m’n goede voornemen is dan ook om het bloggen weer op te pakken. Gewoon omdat ik het leuk vind. Mees ligt op bed, Rob is de hort op, de hond is uitgelaten dus ik ga van dit stille momentje mooi gebruik maken om nog 38 e-mails te beantwoorden en een begin te maken aan m’n to-do lijst waar je U tegen zegt. Toedeloe!

Wil je deze blog volgen? Vul dan links op de pagina je mailadres in bij 'follow by e-mail' Vind je dit een leuk bericht? Deel 'm dan door op onderstaande linkjes te klikken!